Co na to psycholog, kiedy do psychologa, psychiatry, dla kogo psychoterapia, psychologia, kim jest psycholog, o psychoterapii

Gdy jest Pan proszony o konsultację, pomoc - od czego zaczyna Pan swoją pracę?

Od obserwacji. Obserwuję, jak wygląda trening, jakie procesy psychiczne są zaangażowane. Rozmawiam z zawodnikiem, trenerem, żeby poznać historię kariery sportowca, poziom, jaki prezentuje, dowiedzieć się, jak znosi stres startowy. Potem badania diagnostyczne: aparaturowe, kwestionariuszowe. Na koniec wspólnie formułujemy problemy, które są do rozwiązania (np. problemy techniczne zawodnika, kłopoty z koncentracją uwagi, problemy w komunikacji na linii zawodnik-trener).

Gdy, jak w wypadku skoków narciarskich, pracuje cały zespół, pewnie powstaje kompleksowy plan pracy.

Psychologia z fizjologią są ściśle powiązane, wszystkie procesy psychiczne mają podłoże fizjologiczne, a to, że przeżywamy pewne stany emocjonalne ma przełożenie na naszą fizjologię. Niczego sam psycholog ani sam fizjolog nie załatwi. Wspólnie ustalamy kierunki działań, wprowadzamy innowacje, gdy zawodnik podnosi swój poziom. Czasem dyskusje mają charakter "burzy mózgów". Istotna dla wyniku pracy jest też dobra atmosfera w zespole i wzajemny szacunek.

Wpaja Pan zawodnikom, że nie nagrody są najważniejsze, ale jak najlepsze wykonanie zadania. Tyle razy słyszeliśmy tej zimy spokojne: "oddałem dobry skok".

Wychodzę z założenia, że to, co się robi, powinno się robić dobrze. Nie myśleć o nagrodzie, że musi być już. To jest cechą wielkich mistrzów, że dla nich nagroda może poczekać. Ona przyjdzie prędzej czy później, jeśli będziesz bardzo dobry, pojawi się niemal mimochodem.